رادمان پسر زمستان

به نام خدا تور و داشتن حس شيرينيه..... دنياي معصومانه و كودكانه ات به من كه يك زن هستم حس آرامش عجيبي ميده.... وقتي كه از همه مردهاي زندگي ام نااميد ميشم و به يه گوشه پناه مي برم ،‌يه مرد كوچولو مياد پيشم  كه نه شوهرمه، نه پدرمه، و نه برادرم ....تويي كه تنها عشق زندگي مني كه با دستهاي كوچولوي مردونه ات موهامو نوازش مي كني و براي اينكه غصه هام رو فراموش كنم با صداي قشنگت توي گوشم ميگي : مامان امروز موهات چقدر قشنگ شده.... امروز مورخ 1400/04/21 تصميم گرفتم يك سري به وبلاگت بزنم. فداي تو مامان زهره ...